Όταν η ΔΔ είναι πλέον παρούσα στη ζωή σου κι εσύ έχεις αποδεχθεί την ύπαρξη της , δεν πιστεύεις ότι μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτήν. Πιστεύεις πως μια ζωή όλα θα περιστρέφονται γύρω από το σώμα και το βάρος σου! Αυτό συμβαίνει πολύ απλά γιατί καταφέρνει να σε πείσει ότι δίνει νόημα στη ζωή σου και μόνο μαζί με αυτήν μπορείς να είσαι ευτυχισμένη. Όμως τελικά η περιβόητη δύναμη της θέλησης, αυτή η χιλιοειπωμένη φράση, αρκεί! Έτσι λοιπόν, όταν διαπιστώσεις το κόστος αυτής της ασθένειας, κάτι που απαιτεί χρόνο και υπομονή, όλα μέσα σου ανατρέπονται. Αρχίζεις να αναθεωρείς και να βλέπεις το πραγματικό νόημα της ζωής, που φυσικά δεν είναι το σώμα και το βάρος!

Μέχρι όμως να συμβεί αυτό, όλη η καθημερινότητα σου είναι αφιερωμένη στις κυρίες. Με τον όρο κυρίες αναφέρομαι στην ανορεξία και τη βουλιμία, τις οποίες είχα την ατυχία ή ίσως και την τύχη να τις γνωρίσω και τις δύο. Κοιμάσαι και ξυπνάς με τη σκέψη πόσα κιλά είσαι ! Φρίκη! Σε βάζουν στην διαδικασία να ζυγίζεσαι άπειρες φορές την ημέρα. Η ζυγαριά είναι η μοναδική σου «φίλη». Περνάς όλη τη μέρα μαζί της κι έχει την μαγική ικανότητα να καθορίζει την διάθεσή σου ανάλογα με το νούμερο που θα δείξει. Ακόμα και 100γρ παραπάνω να δείξει, νιώθεις ότι ήρθε η συντέλεια του κόσμου. Δεν βγαίνεις από το σπίτι γιατί πιστεύεις ότι οι άλλοι θα παρατηρήσουν ότι πάχυνες και θα σκεφτούν ότι έχασες τον έλεγχο!

Επίσης, κάνεις συνεχώς τις ίδιες ακριβώς σκέψεις! Από τη μία ερωτήσεις: Τι έφαγα εχθές; Τι θα φάω σήμερα; Τι θα φάω αύριο; Θα κάνω σήμερα γυμναστική; Κι αν ναι, πόση ώρα είναι αρκετή;

Κι από την άλλη διαταγές: Πρέπει να είσαι αδύνατη! Πρέπει να προσέχεις τι τρως! Πρέπει να κάνεις γυμναστική! Με άλλα λόγια πρέπει συνεχώς να είσαι στην τσίτα! Δεν πρέπει να χαλαρώσεις καθόλου!

Υπάρχουν όμως κι οι ξαφνικές παρορμήσεις που σε οδηγούν στο να φας πολύ! Αυτό δικαιολογείται αφενός από το γεγονός ότι ο οργανισμός ζητά τροφή μετά από τόση στέρηση κι αφετέρου γιατί το φαγητό είναι η μοναδική εκτόνωση που έχεις.

Κι αφού χάσεις τον έλεγχο και φας πολύ, πρέπει οπωσδήποτε να αντιρροπήσεις είτε προκαλώντας εμετό είτε με ΥΠΕΡ-γυμναστική! Έτσι καταλήγεις να είσαι παγιδευμένος μέσα σε έναν φαύλο κύκλο από τον οποίο δεν μπορείς να βγεις. Ζώντας με ΔΔ δεν απολαμβάνεις τίποτα. Ούτε τα πιο απλά όπως ένα καφέ με φίλους! Όση ώρα είσαι μαζί με άλλους, οι κυρίες δίνουν ρεσιτάλ. Σε βομβαρδίζουν με ένα σωρό αρνητικές σκέψεις! Και φυσικά, το να βγεις για φαγητό …ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ! Κι αν τολμήσεις, τότε σίγουρα θα στο βγάλουν ξινό! Έτσι καταλήγεις να είσαι εντελώς αντικοινωνικός! Οι κυρίες καταναλώνουν όλη την ενέργεια σου! Δεν σε αφήνουν καθόλου ήσυχη. Αλλά, πέραν από τις απολαύσεις, που εξ’ ορισμού οι κυρίες δεν σου τις επιτρέπουν καθώς ισχυρίζονται ότι δεν έχεις δικαίωμα στην απόλαυση, δεν είσαι παραγωγικός και αποδοτικός στις υποχρεώσεις σου όποιες κι αν είναι αυτές. Στην δική μου ιστορία είναι οι σπουδές μου. Μα είπαμε ήδη! Το παν είναι να είσαι αδύνατος! Έτσι θα είσαι ευτυχισμένος. Για αυτό τον στόχο θυσιάζονται όλα. Κι όταν λέμε όλα, εννοούμε ΟΛΑ!

Προκειμένου να καταφέρω να συνειδητοποιήσω τι γίνεται μέσα μου και τι παιχνίδι μου παίζουν οι κυρίες, χρειάστηκε αρκετός χρόνος. Ήθελε τρομερό πείσμα , επιμονή και υπομονή από πλευράς μου. Αλλά χωρίς τη βοήθεια της Μαρίας δεν θα είχα καταφέρει τίποτα.

Το πρώτο βήμα ήταν να μάθω να ξεχωρίζω πότε μιλούν οι κυρίες και πότε εγώ. Αυτό ήταν σχετικά εύκολο. Το δεύτερο βήμα ήταν να μάθω να αγνοώ τις κυρίες! Αυτό ήταν δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Έπρεπε να πηγαίνω συνεχώς κόντρα σε κάτι πανίσχυρο! Λύγισα πολλές φορές. Όμως δεν τα παρατούσα. Συνέχιζα τον αγώνα! Οι κυρίες φυσικά δεν μπορούν να πιστέψουν ότι σηκώνεις κεφάλι. Έτσι γίνονται όλο και πιο ισχυρές. Κυριολεκτικά ωρύονται. Αλλά εσύ στο σημείο αυτό πρέπει να φανείς πιο δυνατή. Να τις αγνοείς ακόμη περισσότερο. Αυτό σημαίνει ότι αρχίζεις να τρως κανονικά από όλες τις τροφές, ακόμα και αυτές που ήταν δήθεν απαγορευμένες. Καθορίζεις εσύ πότε θα κάνεις γυμναστική και πόση ώρα. Δεν επιτρέπεις πλέον στις κυρίες να καθορίζουν τίποτα για τη ζωή σου.

Έτσι με τον καιρό, οι κυρίες αποδυναμώνονται εντελώς. Βέβαια κάνουν ορισμένες προσπάθειες να μεταλλαχθούν προσποιούμενες τις «καλές» προκειμένου να επιβιώσουν, αλλά μάταια. Εσύ πλέον ξέρεις να τις βάζεις στη θέση τους η οποία είναι ο κάδος απορριμμάτων του εγκεφάλου σου. Εκεί τους αξίζει να είναι και μόνον εκεί!

Έτσι λοιπόν, μετά από 15 μήνες θεραπείας με τη Μαρία, νιώθω ότι η ζωή μου έχει αλλάξει ριζικά. Δεν υπερβάλλω. Πλέον τρώω κανονικά! Δεν υπάρχουν απαγορευμένες τροφές. Επίσης, δεν με απασχολεί καθόλου πόσα κιλά είμαι. Έχω επίγνωση του γεγονότος ότι έχω πάρει κιλά… αλλά so what? Έχω μήνες να ασχοληθώ με την γυμναστική αλλά δεν με προβληματίζει καθόλου ούτε κι αυτό. Δεν με απασχολούν όλα αυτά γιατί πολύ απλά βρήκα άλλα πράγματα που με κάνουν κυριολεκτικά ευτυχισμένη. Απέκτησα φίλους. Βγαίνω μαζί τους , και για φαγητό εννοείται, και το απολαμβάνω. Από την άλλη, επιτέλους, έχω συναισθήματα εκεί που πίστευα ότι δεν θα έχω ποτέ! Έχω αρχίσει να φλερτάρω κι είμαι έτοιμη να κάνω μία ουσιαστική σχέση. Μέχρι πρότινος, κάτι τέτοιο ήταν απαγορευμένο δια ροπάλου από τις κυρίες. Τέλος, με τη σχολή μου, όλα πηγαίνουν πολύ καλύτερα.

Γενικά, η ζωή μου έχει αρχίσει να αποκτά νόημα. Απέκτησα στοιχεία στην προσωπικότητα μου που δεν είχα. Είμαι πιο θαρραλέα, πιο αυθόρμητη. Τολμώ να ρισκάρω. Δεν φοβάμαι την αποτυχία. Νιώθω ελεύθερη, απαλλαγμένη από τα δεσμά των κυριών! Μεγάλη υπόθεση!

Αυτό που μένει ακόμα να διορθώσουμε με τη Μαρία είναι κάποια στοιχεία στον τρόπο σκέψης μου, που στην ουσία αυτά αποτέλεσαν και το πρόσφορο έδαφος για την ΔΔ. Αυτά τα στοιχεία είναι κυρίως η χαμηλή αυτοεκτίμηση, η τελειοθηρία και κυρίως η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή.

Τέλος, όπως λέει κι η Μαρία, η ανάρρωση είναι το πιο συναρπαστικό ταξίδι της ζωής. Τόλμησε το κι εσύ!

 

Photo  dear Jessica by girl