Το ΕΚΔΔ θέλοντας να εκφράσει τη λύπη του για την 24χρονη κοπέλα που είναι και αυτή άλλο ένα θύμα της «Νευρικής Ανορεξίας, ασθένειας-μάστιγας της σύγχρονης εποχής μας» αποφάσισε να στείλει μια παράκληση – ενημέρωση στις οικογένειες των ατόμων που αντιμετωπίζουν πρόβλημα διατροφικής διαταραχής (ΔΔ) με κάποιο μέλος τους. Ευχόμαστε αυτό να είναι το τελευταίο θύμα που θρηνούμε και ελπίζουμε ο θάνατός της να κινητοποιήσει τους ασθενείς και τις οικογένειες τους για την άμεση αναζήτηση αποτελεσματικής θεραπείας για ανάρρωση από την διατροφική διαταραχή.

Η εξαντλητική δίαιτα είναι η βασική αιτία της Διατροφικής Διαταραχής και μπορεί να αποβεί μοιραία για χιλιάδες γυναίκες αλλά και άνδρες που πάσχουν από αυτή. Ο αιφνίδιος θάνατος μπορεί να προέλθει σε σύντομο χρονικό διάστημα και χωρίς καμία προειδοποίηση. Η εμμονή για απώλεια βάρους, η ασιτία, η διαταραχή ηλεκτρολυτών και μια δίαιτα που δεν τελειώνει ποτέ είναι παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν αναπόφευκτα στο θάνατο. Η πολύχρονη εμπειρία του ΕΚΔΔ στην αντιμετώπιση των ΔΔ μας έχει δείξει ότι άτομα με ιστορικό παιδικής ή εφηβικής παχυσαρκίας έχουν λιγότερα κίνητρα για ανάρρωση εξαιτίας του έντονου φόβου να μην ξαναγίνουν παχύσαρκα.

Οι τραυματικές εμπειρίες από εκείνη την περίοδο, όπως ο κοινωνικός αποκλεισμός, τα αρνητικά και κοροϊδευτικά σχόλια, η χαμηλή αυτοεκτίμηση και η αρνητική εικόνα σώματος λειτουργούν ως παράγοντες προδιάθεσης για την διατροφική διαταραχή. Καθώς η απώλεια βάρους γίνεται  αυτοσκοπός και στόχος ζωής, πιστεύοντας ότι το λεπτό σώμα θα φέρει την απόλυτη αποδοχή και προσωπική ευτυχία, ζουν μόνο για αυτό. Όσο χαμηλά και να δείχνει η ζυγαριά δεν είναι ποτέ αρκετό αφού η ΔΔ έχει νικήσει και το σύστημα όρεξης του εγκεφάλου έχει πληγεί και πλέον δυσλειτουργεί.

Οι γονείς πρέπει να είναι ιδιαιτέρως προσεκτικοί ιδίως όταν το παιδί τους επιλέγει μια δίαιτα για απώλεια βάρους χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος, όπως π.χ. το να κάνει μια έφηβη δίαιτα για να νιώσει καλύτερα, με σκοπό να χάσει λίγα κιλά από φόβο μην γίνει πιο παχιά. Η απότομη και γρήγορη απώλεια κιλών είναι επικίνδυνη κυρίως όταν συνοδεύεται από νέες διατροφικές συνήθειες που γίνονται εμμονή, είτε από νέες συμπεριφορές που εμφανίζονται στην καθημερινότητα όπως συχνό ζύγισμα, υπερφαγίες ή ασιτίες, όταν επιλέγουν να τρώνε μόνες τους, όταν πηγαίνουν αμέσως στην τουαλέτα μετά το γεύμα ή όταν έχουν έντονες εκρήξεις θύμου γύρω από θέματα που αφορούν την τροφή.

Τίποτα δεν είναι όπως πριν και η οικογένεια αδυνατεί να καταλάβει αυτό τον υπέρμετρο παραλογισμό. Η οικογένεια και το φιλικό περιβάλλον οφείλουν  να αναγνωρίσουν τα επικίνδυνα σημάδια και να αναζητήσουν άμεσα βοήθεια. Πρέπει να καταλάβουν ότι όσο πιο άμεσα αντιδράσουν και ζητήσουν βοήθεια τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες για ανάρρωση. Το ίδιο το οικογενειακό περιβάλλον για να υποστηρίξει σωστά τους πάσχοντες έχει ανάγκη από πληροφορίες και τεχνικές υποστήριξης που παρέχουν οι ειδικοί ψυχικής υγείας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ΔΔ είναι ύπουλη και απρόβλεπτη και δεν διαχωρίζει πρόσωπα και οικογένειες. Είναι όμως πολύ σημαντικό να τονίσουμε ότι η οικογένεια είναι η λύση στο πρόβλημα και όχι το πρόβλημα.