Μάρθα Καϊτανίδη

Ανησυχητική έκταση έχουν πάρει οι διατροφικές διαταραχές στην χώρα μας. Από νευρική ανορεξία και βουλιμία υποφέρουν πλέόν ολοένα και περισσότεροι έφηβοι, οι οποίοι στερούν από τον εαυτό τους ακόμη και το νερό. Οι ειδικοί τονίζουν πως η σωστή ενημέρωση είναι το «όπλο» των γονέων ώστε να αναγνωρίζουν τα σημάδια στο αρχικό στάδιο – πριν οι διατροφικές «παραξενιές» γίνουν πραγματικό πρόβλημα.

Με βάση έγκυρες επιδημιολογικές έρευνες, στην Ελλάδα νοσεί τη στιγμή αυτή το 6% του πληθυσμού (1% από νευρική ανορεξία και 5% από νευρική βουλιμία) ενώ ένα επιπλέον 7%, φέρει μερικώς κάποια χαρακτηριστικά συμπτώματα και από τις δύο νόσους, ανεβάζοντας έτσι το συνολικό ποσοστό των πασχόντων σε περίπου 13%.

Σε πραγματικούς αριθμούς, παραπάνω από ένα εκατομμύριο έφηβοι και νεαροί ενήλικες πάσχουν από κάποια μορφή διατροφικής διαταραχής, γεγονός που σημαίνει ότι δύο εκατομμύρια οικογένειες βρίσκονται αντιμέτωπες με το πρόβλημα αυτό.

Δυστυχώς στη χώρα μας, η ενημέρωση είναι ελλιπής, τόνισε η κ. Μαρία Τσιάκα, διευθύντρια του Ελληνικού Κέντρου Διατροφικών Διαταραχών (ΕΚΔΔ), σε συνέντευξη τύπου με αφορμή τη διοργάνωση της 1ης Πανελλήνιας Ημερίδας για την Οικογένεια και τις Διατροφικές Διαταραχές (Δ.Δ.), η οποία θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 6 Μαρτίου, στο αμφιθέατρο της Γερμανικής Σχολή Αθηνών (DSA) στο Μαρούσι.

Η κ. Τσιάκα ανέφερε πως έχουν εδραιωθεί λάθος αντιλήψεις και μύθοι γύρω από το θέμα αυτό. Οι οικογένειες, οι φίλοι και γενικότερα ο κοινωνικός περίγυρος των ατόμων που πάσχουν, αδυνατούν να τα βοηθήσουν ουσιαστικά.

Παράλληλα, η έλλειψη εξειδικευμένων θεραπευτών/θεραπευτικών μονάδων και ο κοινωνικός στιγματισμός, οδηγούν τα άτομα που υποφέρουν σε αδιέξοδο.

Πάντως και σύμφωνα με τους ειδικούς, η σοβαρότερη διατροφική διαταραχή είναι η νευρική ανορεξία, που είναι και η ψυχική νόσος με το μεγαλύτερο ποσοστό θνησιμότητας (20%).

Ειδικότερα, ξεκινάει συνήθως στην εφηβεία με μία δίαιτα που βγαίνει εκτός ελέγχου, με αποτέλεσμα ένας στους πέντε ανθρώπους να πεθαίνουν σε νεαρή ηλικία. Δυστυχώς, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, μόλις ένας στους τρεις ασθενείς αναρρώνει (κάποιες φορές μετά από νοσηλεία).

Οι γονείς από την πλευρά τους, συχνά συμπαρασύρονται από την εμμονή του παιδιού τους για τη μείωση του βάρους του, τον έλεγχο των θερμίδων, το καθημερινό ζύγισμα. Η αναζήτηση βοήθειας από κάποιο διαιτολόγο δεν έχει αποτέλεσμα αφού τις περισσότερες φορές αδυνατεί να διαγνώσει και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το σύμπτωμα όντας μη εξειδικευμένος σε αυτό.

Νευρική Ανορεξία

  • Άρνηση να διατηρήσουν το βάρος τους πάνω από το κατώτερο φυσιολογικό για την ηλικία και το ύψος τους – 15% λιγότερο βάρος από το αναμενόμενο.
  • Έντονος φόβος να μην πάρουν λίπος.
  • Το βάρος και το μέγεθος τους καθορίζουν απόλυτα τον τρόπο που αξιολογούν την ζωή τους, ενώ αρνούνται να δεχθούν την κρίσιμη σοβαρότητα της κατάστασης τους.
  • Στις γυναίκες απώλεια εμμήνου ρήσης για τους τελευταίους τρεις μήνες.

Νευρική Βουλιμία

  • Επαναλαμβανόμενα βουλιμικά επεισόδια που χαρακτηρίζονται από την ποσότητα και την έλλειψη ελέγχου κατά την διάρκεια τους.
  • Ο αθενής  προκαλεί εμετό ή κάνει χρήση διουρητικών, καθαρτικών ή χαπιών για την απώλεια βάρους.
  • Κάνει υπεργυμναστική και ακραίες μορφές δίαιτας για να χάσει βάρος.
  • Το λιγότερο δύο φορές την εβδομάδα κάνει βουλιμικά επεισόδια χρησιμοποιώντας τις παραπάνω μεθόδους.
  • Αυτοεκτιμάται με βάση το μέγεθος και το βάρος του.

Αδηφαγική διαταραχή

  • Επαναλαμβανόμενα επεισόδια υπερφαγίας που συνήθως χαρακτηρίζονται από μεγάλη ποσότητα κατανάλωσης τροφής σε σύντομο χρονικό διάστημα – π.χ μέσα σε 2-3 ώρες. Συνοδεύονται κυρίως από την αίσθηση απώλειας ελέγχου κατά τη διάρκεια του βουλιμικού επεισοδίου – π.χ. το συναίσθημα ότι δεν μπορεί να σταματήσει να τρώει ή να ελέγξει πόσο τρώει.
  • Τα υπερφαγικά ή βουλιμικά επεισόδια συνοδεύονται με λιγότερο τρεις από τις παρακάτω συμπεριφορές:
1. Τρώει πάρα πολύ γρήγορα.2. Τρώει μέχρι να νοιώθει άβολα

3.Τρώει μεγάλες ποσότητες φαγητού χωρίς να πεινάει πραγματικά.

5. Τρώει συνήθως μόνος γιατί αισθάνεται ντροπή και αμήχανα μπροστά στους άλλους για τις ποσότητες που καταναλώνει.

6. Νοιώθει αηδία για τον εαυτό του, θλίψη και τεράστια ενοχή μετά από κάθε βουλιμικό επεισόδιο.

  • Τα βουλιμικά επεισόδια συμβαίνουν κατά μέσο όρο το λιγότερο 2 ημέρες την εβδομάδα για έξι μήνες
  • Τα βουλιμικά επεισόδια δεν συνοδεύονται συνήθως από εμετούς, καθαρτικά αυστηρές δίαιτες, υπεργυμναστική, διουρητικά, χάπια διαίτης.

[Source: TA NEA online]

Σχολιάστε

Your email address will not be published. Required fields are marked *